idiocy :: บทเพลงแห่งความมืด

***นิยายและตัวละครเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการและความคิดของคนเขียน***

idiocy

By Robin Finn

ตอนที่ข้าได้ยินเสียงใครบางคนร้องเพลง หิมะตก ปลิวมาสัมผัสขนตาและมือของข้าพอดี 

เกล็ดของมันเป็นสีขาว นุ่มนวลและแผ่วเบา ร่วงหล่นจากฟ้าอย่างเงียบกริบ 

เป็นหิมะแบบที่ว่าเปลี่ยนภาพทุกอย่างของข้าให้หยุดนิ่ง 

เห็นอะไรที่ขาวโพลนหมดจด จนยืนอยู่ในสถานที่แห่งใหม่ซึ่งแตกต่างไป

ข้าวิ่งออกไปตามเสียงที่ได้ยิน 

ลมหายใจที่เหมือนกับควันลอยว่อนก่อนจะจางหายไป 

อากาศให้กลิ่นไอเย็นและความคาดหวัง 

ทว่ามีอีกหนึ่งรอยเท้าปรากฏด้านหน้า รอยเท้านี้จะเป็นของใครไม่ได้ 

นอกจากเจ้าของเสียงอันไพเราะที่ข้าได้ยินใกล้ๆ นี้

เมื่อตามรอยเท้านั่นไปถึงหุบเขา หิมะสูงเกือบถึงเข่าและไหลเข้ารองเท้าบู๊ต 

มีใครบางคนภายใต้เสื้อคลุมสีดำสนิทยาวลากหิมะอยู่เบื้องหน้า

เขาหันมา ทว่าฉับพลันพื้นหิมะที่ข้ายืนกลับหายวับ 

ร่างของข้าจึงหงายหลังจมดิ่งสู่ความมืดมิด